Why I didn’t like paruthi veeran

முன் குறிப்பு : ஸாரி மூக்கரே 🙂

1. நான் பருத்தி வீரனைப் பார்த்தது படம் வெளிவந்து நாற்பது நாள் கழித்து. நல்ல காட்சிகள் அனைத்தையும் சின்னத்திரையில் பார்த்து செரித்துவிட்ட பின், படத்தில் சொல்லும் படியாக வேறு ஒன்றுமே இல்லை.

2. முத்தழகின் அப்பா கழுவச்சேர்வை. படத்தின் பிரதான கதாபாத்திரமான இந்த ஆள், ஒரு குழப்பக்கேஸ். சின்ன வயசு முத்தழகை, முத்தம் கொடுத்து கலாட்டா செய்த பருத்தி வீரனை விசாரிக்கப் போகும் போதே, துணைக்கு பொணந்தின்னியை அழைத்துக் கொண்டு போவது -அதுவும் பருத்தி வீரன் வீராப்புடன் முத்தம் தந்ததை ஒத்துக் சொல்லும் போது, அவனுக்கு உரிமை இருக்கிறது என்று சேம் சைட் கோல் அடிக்கும் பொணந்தின்னியை – , தன் மகள் முத்தழகு , பருத்திவீரனுடன் சுற்றுகிறாள் என்று அரசல் புரசலாகக் காதில் விழுந்தும், அதை கண்ணால் பார்க்கிற வரை பொறுத்திருந்து மகளைப் போட்டு மொத்துவது, கையாலாகாமல் மனைவியை அடிப்பது என்கிற மாதிரியான கோழையான குணசித்திரம், கடைசிக் காட்சியில், பருத்திவீரனைப் போட்டுத் தள்ளிரு என்று சொல்வது நம்பும்படியாக இல்லை. படம் நெடுக, கத்தி குத்து, அரிவாள் வெட்டு என்று சரமாரியாக வருவதால், யார் அரிவாள் எடுத்தாலும் பார்க்கிறவர் கண்டுகொள்ள மாட்டார்கள் என்று நினைத்திருப்பாரோ இயக்குனர்?

3. படத்திலெயே ஒரிஜினலாக படைப்பு முத்தழகு. குரல், உடல்மொழி, பார்வை, வசன உச்சரிப்பு என்று ஒழுக்கமாக வரும் முத்தழகை, கர்நாடக சங்கீதப் பாடலை – அதுவும் ராக ஆலாபனைகளுடன் – பாடவைத்தது ஒரு முரண்.

4. கடைசி அரைமணிநேரத்தை தவிர்த்து விட்டுப் பார்த்தால், இது ஒரு முழுக்க முழுக்க காமெடிப் படம். இது போன்ற திசைதிருப்பல்-திரைக்கதை அமைப்பு, எனக்குப் பிடிக்காது.

5. கிளைமாக்ஸ் காட்சி. காலங்காலமாக, நாயகனைப் பழிவாங்க, நாயகனின் தங்கையையோ, அல்லது காதலியையோ துன்புறுத்துவது ( கொலை / பாலியல் வன்முறை ) வழக்கம். இந்தப் படமும் அதற்கு விதிவிலக்கில்லை என்கிற போது கொஞ்சம் கடுப்பாகத்தான் இருக்கிறது. படம் முழுக்க, வீரம் வெளிப்படும் கதாபாத்திரமான முத்தழகை, அடிவாங்கத் தெம்பு வேணாமா என்று கோழிக்கறியை அள்ளி அள்ளி வாயில் போட்டுக் கொள்ளும் முத்தழகை, கடைசியிலே,சுவற்றில் இருக்கும் ஆணியால் அடிபட வைத்து, நினைவு தப்பும் போது நாலுபேர் பாலியல் வன்முறைக்கு ஆளாக்குவது போன்ற போங்கு வேறு எதுவும் இல்லை. – சுவற்றில் அந்த ஆணி மட்டும் இல்லை என்றால், அவள் அந்த நான்கு பேரை வெட்டி சாய்த்திருப்பாள் என்பது போலத்தான், நமக்கு முத்தழகு படம் முழுக்கத் தோன்றுகிறாள் – அவள் அப்படிப்பட்ட தண்டனையைப் பெற வேண்டிய நியாயம் ஏதும் திரைக்கதையில் இல்லை. முற்போக்கு என்று பேர் பண்ணும் பல படங்களில், இது போல -வசதிக்காக பெண்ணைக் காவு கொடுக்கும் – சிக்கல்கள் உண்டு. இது பற்றி பிறகு விரிவாக

6. குறத்தி இனப்பெண்ணை, மேல்சாதியைச் சேர்ந்தவர்கள் கொடூரமாகக் கொலை செய்வதற்கு முன்பு, அந்தப் பெண்ணையும் – தன் வியாபாரத்துக்கு இடைஞ்சலாக இருப்பவர்களைக் – கொடூரமாகக் கொலைசெய்பவளாகக் காண்பித்து, திரைக்கதையை ‘பேலன்ஸ்’ செய்வது.

இக்குறைகளைத் தாண்டி, பருத்தி வீரன், நுட்பத்திலும், உருவாக்கிய விதத்திலும், நடிகர்களின் தேர்ந்த நடிப்பிலும் பல உயரங்களைத் தொட்டிருக்கிறது என்பதை உண்ர்ந்திருக்கிறேன். முன் தீர்மானங்கள் இல்லாமல், திரையரங்குக்குள் சென்று உட்கார்னவர்களை, கட்டிப்போடும் விதமாகக் கதையைச் சொல்வதும், அதற்காக, பலரும் தொடத்தயங்கும், கதை, பின்புலம் ஆகியவற்றைத் தேர்ந்தெடுப்பதற்கும், அனுபவமில்லாத நடிகர்களைத் தெரிவு செய்து சொல்லிக் கொடுத்து நடிக்க வைக்க ஒரு துணிச்சல் வேண்டும். அதற்காக அமீருக்கு ஒரு பூச்செண்டு.